Σε ψάχνω συνεχώς στους στίχους, στις λέξεις,
σε κάθε γωνιά του μυαλού μου, σε κάθε χαραμάδα της ψυχής μου.
Ο ήχος, το χρώμα της φωνής σου, ξεθωριασμένη ανάμνηση πια,
τα λόγια σου όμως, δε μπορώ να τα λησμονήσω.
Μου λείπεις….
Πολύ λίγο σε είχα, αλλά συνδέθηκα μαζί σου με έναν τρόπο μοναδικό.
Ένα κομμάτι μου ζεί μέσα σου κι αυτό πονάει, πονάει γιατί εσύ δε μου άφησες ένα δικό σου.
Και τώρα πια, εγώ θα ζω πάντα με ένα κένο, που δε θα μπορεί κανείς να το γεμίσει.
Θα μπορούσα να σε μισήσω γι’ αυτό αλλά δε μπορώ.
Δεν έχω μίσος για κανέναν, πόσο μάλλον για ‘σένα.
Δε θα σταματήσω ποτέ να σε αναζητώ.
Έχω μέσα μου μια κρυφή ελπίδα πλημμυρισμένη με φως,
ότι αν δε σε βρώ σ’αυτή τη ζωή, ίσως να συναντηθούμε σε μιαν άλλη, καλύτερη.
Καλύτερη, γιατί ίσως τότε να μπορέσουμε να είμαστε μαζί.
10/04/2016
Please follow and like us:
