Με έχουν καταραστεί με εξαίρετη μνήμηκαι μεγάλη καρδιά.Με ένα μυαλό που θυμάται τα πάντακαι μία ψυχή που τους χωράει όλους.Τι κατάρα κι αυτή Θεέ μου!Να σ’ αφήνουν πίσω όλοι αυτοί που τους άνοιξες την καρδιά σουκι εσύ να μην μπορείς να τους ξεχάσεις…Τους θυμάμαι, όλους αυτούς που πέρασαν από τη ζωή μου,όλους αυτούς που έκανα…
All posts in January 2017
Since you never felt the need to see me, really know me,since you were content with only touching the surface of my lakeand never exploring my depths, I resign.Someone that was happy with my light,but was not willing to explore my darknessand touch the star that flickers in the center of my being,does not deserve…
Να αλλάζεις, να μεταμορφώνεσαι,να μη μένεις στάσιμος.Τα λιμνάζοντα νερά βρωμίζουν,μυρίζουν σαπίλα και θάνατο.Να κινείσαι, να είσαι ορμητικός σαν χείμαρρος,να τα παρασέρνεις όλα και να παρασέρνεσαι. Να μην είσαι ποτέ ο ίδιος και να μη φοβάσαι την αλλαγή,η αλλαγή είναι που σε σώζει,η διαφορετικότητα είναι που σε λυτρώνει. Να μην είσαι ποτέ ο ίδιος,να είσαι…
Περνάω τα δάχτυλα μου πάνω από τα χείλη σου και τα φιλάω απαλά, ανεπαίσθητα. Σε κοιτάω που κοιμάσαικαι σ’ αγκαλιάζω διακριτικά, σφίγγοντας το κορμί σουπάνω στο δικό μου. Με νιώθεις που κολλάω πάνω σου και με τραβάς ακόμα πιο κοντά. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου,πριν καλά καλά καταλάβεις τι σου γίνεται, αναγνωρίζεις την παρουσία μου διπλά…
Κουράστηκα να προσπαθώ διαρκώςνα δικαιολογήσω τις πράξεις μου.Κουράστηκα να προσπαθώ συνεχώςνα αποδείξω στους άλλους ότι αξίζω.Αν δεν μπορεί η οικογένεια μουνα καταλάβει το ποιόν μου,πως περιμένω από τους άγνωστους να με ξεχωρίσουν στο πλήθος;Κι όμως, οι άνθρωποι που με γνώρισαν τυχαία,με κατάλαβαν και με εκτίμησαν περισσότερο από τους “δικούς” μου ανθρώπους.Και γι’ αυτό και μόνο…
Πόσες εμμονές και ιδέες περι έρωτος,σου βασανίζουν το μυαλό και καταπονούν τη ψυχή σου;Πόσα ατελείωτα βράδια είπες “φτάνει” και πόσες αμέτρητες αυγέςξαναντίκρισες αυτά που σε είχαν τσακίσει τη προηγούμενη νύχτα;Πόσες φορές ακόμα θα αντέξει η θέλησή σου να λυγίζεικαι να μην σπάει κάτω από τα αναρίθμητα “πρέπει”; Άλυτοι προβληματισμοί που τριβελίζουν το είναι σουκαι σε…
Το ξέρω, έχεις συνηθίσει να με βλέπεις στο φως,χαμογελαστή και πρόθυμη με χέρια ανοιχτά, αλλά πίστεψε με,δε θα μπορούσες να αντέξεις τα σκοτάδια μου…Είμαι ικανή για πολύ βαθιά σκοτάδια,για ωκεάνιες αβύσσους και να σου πω και κάτι, μ’ αρέσει εκεί…Μ’ αρέσει που δεν υπάρχει ήλιος να με ξυπνήσει, γιατί προτιμώ τ’ αστέρια.Θέλω να διαλέγω εγώ…
Σαν τον ύστατο κλαυθμό ενός νεκρού ποιητή,σαν πίνακας που ταξίδεψε από την Αναγέννησηγια να θρηνήσει το παρόν, έτσι ήρθες και με τρόμαξες.Σαν αλαβάστρινο άγαλμα που ήθελε να ξαναλαξευτεί,να αποτινάξει από πάνω του το ζυγό που του κληροδότησε ο δημιουργός του,έτσι φώναξες και χτυπήθηκες για να αλλάξεις όψη και με ξάφνιασες. Ξαναγεννήθηκες μπροστά στα μάτια μου…
Αν μπορούσες να νιώσεις πόσοσυχνά σε σκέφτομαι,θα έβλεπες ότι δεν περνά στιγμή που να μην είσαι στο μυαλό μου.Αν ένιωθες πόσο πολύ θέλω να σε ακουμπήσω, να σε φιλήσω,δε θα μπορούσες να μου το αρνηθείς.Αν έβλεπες πως λιώνω για σένα,για ένα σου βλέμμα γεμάτο νόημα,για μια σου λέξη τρυφερή,για ένα άγγιγμα σου ερωτικό,δε θα μπορούσες…
Είσαι μαζί μου διαρκώς,δε λείπεις λεπτό από τις σκέψεις μου.Λιώνω όταν σ’ ακούω να λες το όνομα μου,λιγοθυμώ όταν μ’ ακουμπάς έστω και τυχαία,τρέμω μην καταλάβεις τι γίνεται μέσα μου όταν είσαι κοντά μου.Κοκκινίζω όταν με κοιτάς στα μάτια και κοιτάω αμήχανα το πάτωμα.Χάνω τα λόγια μου όταν σ’ έχω απέναντι μου και χαμογελάω νευρικά.Φοβάμαι…