Αχ βρε καρδιά μου πότε θα μάθεις πια! Τρέχεις συνέχεια να δώσεις, να αγαπήσεις, να αγκαλιάσεις όλους αυτούς που νομίζεις πως σε αξίζουν. Όλους αυτούς που νιώθεις πως τους έχεις κοντά. Να προλάβεις να μην απογοητεύσεις κανένα, να δώσεις όλο σου το είναι σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά. Τρέχεις, τρέχεις…. και σκοντάφτεις…. και ματώνεις….…
All posts in the soul searching ones
Πόσο περισσότερο μπορώ να παιδέψω τις λέξεις;Πόσες φορές μπορώ να τους αλλάξω σειρά;Να ανακατέψω κι άλλα επίθετα, μετοχές, ρήματα και ουσιαστικά;Νιώθω ότι τις έχουν βάλει άλλοι τόσο σπουδαίοι, σε μοναδικές προτάσεις απίστευτης ομορφιάς, προκαλώντας μας τόσα πολλά δύσκολα, υπέροχα, ψυχοφθόρα και συνάμα γλυκά συναισθήματα…Δε ξέρω αν μπορώ να τις φτάσω αυτές τις φράσεις που έχουν…
Εκπνέω βαθιά προσπαθώντας να αποβάλω το μαύρο σύννεφο που φώλιασε στο στήθος μου. Εισπνέω λαίμαργα, καθάριο, κρύο αέρα για να διαλυθεί η καταιγίδα που περικυκλώνει τη ψυχή μου.Πέφτει η βροχή στο πρόσωπό μου και σμίγεται με τις ψιχάλες που τρέχουν απ’ τα μάτια μου, κι ελπίζω οι λυγμοί μου να πνίγονται στους ήχους των βροντών…
Posted on Author avyi.tPosted in Posts in Greek, the soul searching ones, UncategorizedLeave a Reply
Αιθεροβάμωνες σε νεφέλες που φτιάξαμε μόνοι μας ψάχνοντας τρόπο να δραπετεύσουμε από αυτά που μας βαραίνουν, απλώνοντας φτερά ξεπουπουλιασμένα από τις κακουχίες της καρδιάς, καταφέραμε να φτάσουμε έναν ουρανό καθάριο, φιλόξενο, γεμάτο κατανόηση. Σκαρφαλώσαμε σε άστρα και γαλαξίες να φτιάξουμε με αστερόσκονη και δάκρυ κάτι μοναδικά δικό μας. Πιαστήκαμε λοιπόν από ένα σποράκι πικραλίδας που…
There is a whole world in a tear… A world of possibilities. A world of unfulfilled promises, a painful mourning of missed opportunities and fleeting moments of happiness. It glistens and falls like a raindrop and then more and more rush after it. Cathartic and cleansing as rain itself, a personal and intimate washing away…
I fell into myself again… I hardly realized it. It was a thought that lingered longer than it should. What was supposed to be a fleeting notion, stopped, stayed and demanded to be entertained… and then I fell. The thought consumed me, it fell into the void within me and shortly after so did I.…
“This too shall pass” How many times have you heard this phrase?When something horrible happens, something painful, something unbearable,a friend, a parent, or even a bystander, will offer these four words of “wisdom” to you.Have you thought of how many times you yourself may have offered these words of “comfort” to someone else? A family…
Ήμουν κουρασμένο παιδί, αργότερα εξαντλημένη έφηβος και μετά μία ταλαίπωρη ενήλικας. Είχα αρχίσει να φροντίζω τους άλλους από μικρή, να νοιάζομαι για τα πράγματα που συνέβαιναν στους γύρω μου, να ανησυχώ για τον κόσμο μου. Παρόλα αυτά, μεγαλώνοντας η κούραση με βάραινε όλο και περισσότερο, το νόημα της ζωής, της ύπαρξης, με προβλημάτιζαν συνεχώς, μέχρι…
There used to be magic, there used to be laughter, there used to be moments you never wanted to end. Things felt simpler, words made more sense, winters seemed longer, cosier, springs were endless and summers shone brighter, autumns never came. Careless, happy and free roaming the streets, tackling the waves of high seas, trekking…
Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που ψάχνω,αυτό το κομμάτι μου που είναι εντελώς χαμένο,που μου λείπει και δε μπορώ να το βρω.Αυτό που θα κάνει τη ψυχή μου να ηρεμήσει,την καταιγίδα μέσα μου να καταλαγιάσει,την καρδιά μου να ξαναγαπήσει. Νιώθω ότι η πυξίδα μου δεν έχει βρεί ακόμα το βορρά της,ότι το καράβι μου έχει χαθεί…