Πειραματίζομαι, παίζω με τις σκιές και το φως που παλεύουν μέσα μου.Πότε φτιάχνω πουλιά που ελεύθερα πετούν προς ανοικτούς ουρανούς,πότε φτιάχνω λυσσασμένα σκυλιά που προσπαθούν να σπάσουντα δεσμά τους και να κατασπαράξουν ότι βρουν στο διάβα τους.Κι άλλοτε η ψυχή μου είναι φωτεινή και ήρεμη, σαν αγριολούλουδοπου μοσχοβολά την άνοιξη, κι άλλοτε είναι σκοτεινή και…
All posts in August 2017
Μάθε μου όλα τα μικρά πράγματα τα δικά σου, τις λεπτομέρειες που συνθέτουν τη ψυχή σου.Πως πίνεις τον καφέ σου,τι σε ξεκουράζει, τι θέλεις πιο πολύ, μάθε μου τα εξομολογημένα ελαττώματά σου.Μάθε μου με το χαμόγελο σου τα πάθη σου, τους στόχους σου, τις φοβίες σου, τα μυστικά σου, τις πιο κρυφές σου επιθυμίες με…
I am walking down a path of intense emotions and fluctuating sentiment.I cannot ask you for your time,but I ‘m thrilled when you find a few fleeting moments to give me.I cannot ask you for your words,but waves of contentment wash over me when you freely share them with me.I cannot ask for your presence…
Τι γλυκιά καταδίκη ο κρυφός έρωτας.Να λιώνεις για τον άλλον, κι όμως τα λόγια σου και οι πράξεις σου να μην μπορούν να του το δείξουν.Να μη μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο εκτός από εκείνον και να δειλιάζεις να τον πάρεις αγκαλιά και να του πεις αυτά που νιώθεις.Η ψυχή σου και το μυαλό σου…
Έχω συνηθίσει να σε βλέπω, να σε ακούω, να σε αισθάνομαι δίπλα μου έστω και για λίγο, αραιά και που, και είναι τώρα η απουσία σου πια τόσο αισθητή, που δε ξέρω τι να κάνω…Σε σκέφτομαι και αυτομάτως χαμογελάω, μιλάω για σένα και λάμπει το πρόσωπό μου, λέω το όνομά σου και αμέσως με πιάνει…
Η μοναξιά βαθαίνει,η καρδιά νοσεί..Τα αστέρια έχουν σιγήσει,η σιωπή του ουρανού εκκωφαντική…Η πίστη μου έχει κλονιστεί,η ψυχή μου λειψή…Όλα τα μελαγχολικά “γιατί” υπερχειλίζουν και πνίγονται σε μια άηχη κραυγή.Έχει κολλήσει το παράπονο στο λαιμό μου και δεν μπορεί πια λέξη να βγει…Στεγνός λυγμός, δάκρυ χωρίς πληγή,πόσοι αναστεναγμοί χωράνεάραγε σε μια μικρή ρωγμή…
Δε λείπεις στιγμή από το μυαλό μουαλλά δε μπορώ να σου το πω…Σε σκέφτομαι και περπατάω με το κεφάλι μου στα σύννεφα αλλά δε μπορωνα σου το δείξω…Θέλω να σε πάρω να σου μιλήσω,να ακούσω τη φωνή σου, το γέλιο σου,αλλά δε μπορώ…Δεν έχω το δικαίωμα και δε θέλω να σε πιέσω… αν θέλεις κι…
J’ ai une douleur épouvantable.Ton absence déchire mon âme.Ton sourire me manque,tes mots, ta voix…J’ ai besoin de t’entendre,je meurt sans toi…Viens… je ne peux plus sans tes bras,sans te toucher, sans ton regard…Je t’ en supplie, viens…Je ne peux pas respirer quandtu n’ es pas là…T’ es mon oxygène, mon souffle…Viens et apportes moi…
Πρώτη φορά στη ζωή μου νομίζω πως έχουν στερέψει οι λέξεις από μέσα μου.Ίσως πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια να είναι τα συναισθήματα μου πιο δυνατά από τα λόγια μου.Δυσκολεύομαι να εκφράσω αυτό που νιώθω και μάλλον φοβάμαι να πιστέψω ότι αυτό που θέλω τόσο πολύ μπορεί να μην πραγματοποιηθεί…Τρέμω στην ιδέα ενός…