Και κάπως έτσι, κοντά στα μεσάνυχτα,  μένεις μόνος με τον εαυτό σου και με τις αμέτρητες σκέψεις σου. Πέρασες όλη τη μέρα προσπαθώντας να σιωπήσεις όλα τα ερωτήματα του μυαλού σου. Τα αγνόησες, τα έπνιξες με άλλες επιφανειακές απορίες, τα έχωσες σε μια γωνίτσα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου, ρίχνοντας άλλα πιο πρακτικά θέματα…

I don’t want to think anymore,I don’t want to feel anything,I wish for my mind to go silentand my heart to go numb.I want a quiet lake to look at,a cloudy sky embroidered withthreads of sunlight and abreeze, so that the tree leaves maywhisper poems to my torn soul.I want to lay on the grass,…

Ο Μορφέας μ’ έχει εγκαταλείψει. Δε με υποδέχεται πια τα βράδια στην αγκάλη του. Δε βαραίνει τα βλέφαρα μου η νύστα, δε μπορεί ο ύπνος να με λυτρώσει από τις σκέψεις μου.Σε σκέφτομαι, τη σκέφτομαι, τον σκέφτομαι, τους σκέφτομαι, τα σκέφτομαι, όλα και όλους ταυτόχρονα και συνάμα το καθένα, τον καθέναν ξεχωριστά. Δώδεκα, μία, δύο,…

Θέλω να μιλάμε, να επικοινωνούμε, να καταλαμβαινόμαστε, να αλληλοσυμπληρωνόμαστε σε όλα τα επίπεδα.Να συζητάμε τα πάντα, από το πιο γενικό στο πιο συγκεκριμένο. Να είναι οι λέξεις μας εικόνες, ιστορίες, διηγήσεις ζωής. Θέλω να σου μιλάω στα ελληνικά για τα πιο περίπλοκα, τα πιο σύνθετα, τα πιο ασύλληπτα πράγματα. Στα αγγλικά για τα απλά, τα…