Και κάπως έτσι, κοντά στα μεσάνυχτα, μένεις μόνος με τον εαυτό σου και με τις αμέτρητες σκέψεις σου. Πέρασες όλη τη μέρα προσπαθώντας να σιωπήσεις όλα τα ερωτήματα του μυαλού σου. Τα αγνόησες, τα έπνιξες με άλλες επιφανειακές απορίες, τα έχωσες σε μια γωνίτσα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου, ρίχνοντας άλλα πιο πρακτικά θέματα…
All posts in Posts in Greek
Ο Μορφέας μ’ έχει εγκαταλείψει. Δε με υποδέχεται πια τα βράδια στην αγκάλη του. Δε βαραίνει τα βλέφαρα μου η νύστα, δε μπορεί ο ύπνος να με λυτρώσει από τις σκέψεις μου.Σε σκέφτομαι, τη σκέφτομαι, τον σκέφτομαι, τους σκέφτομαι, τα σκέφτομαι, όλα και όλους ταυτόχρονα και συνάμα το καθένα, τον καθέναν ξεχωριστά. Δώδεκα, μία, δύο,…
Θέλω να μιλάμε, να επικοινωνούμε, να καταλαμβαινόμαστε, να αλληλοσυμπληρωνόμαστε σε όλα τα επίπεδα.Να συζητάμε τα πάντα, από το πιο γενικό στο πιο συγκεκριμένο. Να είναι οι λέξεις μας εικόνες, ιστορίες, διηγήσεις ζωής. Θέλω να σου μιλάω στα ελληνικά για τα πιο περίπλοκα, τα πιο σύνθετα, τα πιο ασύλληπτα πράγματα. Στα αγγλικά για τα απλά, τα…
Πόσο παράξενο ον είναι ο άνθρωπος…Να έχει ζωώδη ένστικτα που τον κάνουν ορμητικό, ειλικρινή και αληθινόκαι να τα καταπιέζει φιλτράροντας τα από τη λογική, το συμφέρον και την ιδιοτέλεια.Να έχει την ικανότητα του λόγου και της έκφρασης και να μιλάει με το μυαλό αντί με τη καρδιά.Να χρησιμοποιεί τις λέξεις για να εξαπατήσει αντί για…
Τη χειρότερη σου μέρα, τη μέρα που δε θα θέλεις να μιλήσεις σε κανέναν, έλα να κάτσουμε μαζί, να χαθούμε στη σιωπή μας.Τη μέρα που δε θα θέλεις να δεις κανέναν, έλα σε μένα, να κλείσουμε τα μάτια μας στον κόσμο και να κοιτάξουμε μες τη ψυχή μας, να αντικρίσουμε την αλήθεια μας κατάματα.Τη μέρα…
Φοβάμαι.Στέκομαι στην άκρη της θάλασσας του έρωτα και φοβάμαι να ξαναβγώ με τη βάρκα μου στ’ ανοιχτά.Το τόλμησα κάποτε, ήταν καινούρια τότε η βάρκα μου, μικρή αλλά γερή, την έβαλα κι εγώ στη θάλασσα και ταξίδεψα χρόνια πολλά. Ταλανίστηκε το καρυδότσουφλό μου μέσα σε άγριες καταιγίδες, αλλά έπλευσε και γαλήνια για λίγο, κάτω από γαλάζιους…
Έχεις κλέψει τις λέξεις μου, έχει επιβληθεί η παρουσία σου στις σκέψεις μου και σεργιανίζεις συχνά στα όνειρά μου.Δε χορταίνω να κοιτάω τα μάτια σου. Όταν συναντιούνται οι ματιές μας, η καρδιά μου χτυπά πιο δυνατά. Ο ήχος της φωνής σου, η χροιά σου, οι λέξεις σου, το χαμόγελό σου, η ζεστασιά που νιώθω όταν…
Είναι κάποιοι άνθρωποι που είναι σαν τον ήλιο σε καθάρια χειμωνιάτικη μέρα, λάμπουν, αλλά δε νιώθεις καθόλου ζεστασιά.Είναι και κάποιοι άλλοι άνθρωποι όμως,που είναι η παρουσία τους γύρω σου ανεπαίσθητη και διακριτική όπως ο αέρας που αναπνέεις.Αυτοί που είναι πάντα εκεί, που σε στηρίζουν, που σου δίνουν ζωή καιπου εσύ τους έχεις τόσο δεδομένους,που δεν…
Με καίνε οι λέξεις που δεν κατάφερα ποτέ να ξεστομίσω…Έχουν μείνει στα σωθικά μου και οι φλόγες τους έχουν βάλει την καρδιά μου σε πύρινο κλοιό…Με έχουν χαρακώσει βαθιά όλες οι φράσεις και οι προτάσεις,που έγιναν μαχαίρια στο στόμα μου πριν μπορέσουν να βγουνκαι που κατάπια για να μην πληγώσω αυτούς που με πλήγωσαν…Λόγια που…
Λυπάμαι….Λυπάμαι γιατί νιώθω ότι έχουμε καταλήξει να ζούμε σε ένα κόσμο που δε μας σοκάρει πλέον καμιά εικόνα, κανένα σκάνδαλο, τίποτα δε μας εκπλήσσει πια εκτός από την ειλικρίνεια. Κανένα ψέμα δε μας φαίνεται παράξενο. Μας παραξενεύει η αλήθεια, το συναίσθημα, η ευαισθησία και η αθωότητα…Πώς φτάσαμε ως εδώ… να δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε την αλήθεια,…