Ήμουν κουρασμένο παιδί, αργότερα εξαντλημένη έφηβος και μετά μία ταλαίπωρη ενήλικας. Είχα αρχίσει να φροντίζω τους άλλους από μικρή, να νοιάζομαι για τα πράγματα που συνέβαιναν στους γύρω μου, να ανησυχώ για τον κόσμο μου. Παρόλα αυτά, μεγαλώνοντας η κούραση με βάραινε όλο και περισσότερο, το νόημα της ζωής, της ύπαρξης, με προβλημάτιζαν συνεχώς, μέχρι…

Θέλω να αγγίξω το μπλε της ψυχής σου, θέλω να βαφτώ μ’ αυτό το χρώμα που έχει κατακλύσει το κέντρο της ύπαρξής σου. Θέλω να κολυμπήσω στο αχανές βάθος του μυαλού σου, να καταλάβω τις αποχρώσεις των σκέψεων σου και να παραδοθώ στο γαλάζιο των απόκρυφων παθών σου. Θέλω να δω όλα όσα κρύβεις στην…

Μεγαλώνεις… κι όλα τα “πριν” γίνονται σιγά σιγά “μετά”.‘Ολα τα “πρέπει” που σου ζητήθηκαν, έχουν πραγματοποιηθεί και όλα τα επιβαλλόμενα σκαλοπάτια που προαπαιτούνταν έχουν συμπληρωθεί.Πόσα “θα” και “θέλω” δικά σου έχεις ικανοποιήσει όμως και πόσα όνειρα σου έχεις πραγματώσει;Πόσες επιθυμίες σου έθαψες για να ανταποκριθείς στις προσδοκίες των άλλων;Πόσο χρόνο σπατάλησες στο να εκπληρώνεις όνειρα…

Μη με φοβάσαι, θα σε προσέχω,σαν εύθραυστο κρύσταλλο, σαν νεογνό πουλάκι,με ευλάβεια στα χέρια μου θα σε κρατώ. Την καρδιά σου κλείσε στη καρδιά μου,να σου την φυλάω, να μην την πειράξει κανείς,φρουρός ακοίμητος θα είμαι εκεί και θα σε προστατεύω. Άνοιξε μου την ψυχή σου, δώσε μου το χέρι σου,έλα κοντά, πολύ κοντά μου,…

Κι αν σε πω παραμύθι;Kι αν σε πω ιστορία που θα φέρει τη λήθη;Κι αν με ρούχα φανταχτερά έχεις ντυθεί,κι αν με φανφάρες και υπερβολές ήρθες να με πείσειςκαι για αγάπη και έρωτα ήρθες να μου μιλήσεις; Κι αν έχω χώρο ακόμα στην καρδιά μου για σένα,κι αν πιστέψω και πάλι σε όμορφες εικόνες και…

Κάθε μέρα που περνά δένομαι μαζί σου όλο και πιο πολύ. Κάθε μέρα ο σπάγκος της καρδιάς μου σφίγγει και τεντώνεται προσπαθώντας να σε φτάσει και να σε φέρει πιο κοντά. Κάθε μέρα που περνά η παρουσία σου μου γίνεται απαραίτητη, σχεδόν ζωτική. Σαν το οξυγόνο που αναπνέω, σαν κτύπος της καρδιάς μου, σαν ανάσα…

Ήθελα να με κρατήσεις σφιχτά και να διώξεις όλες τις αναστολές μου. Να κολλήσεις το σώμα σου στο δικό μου και να ξεπαγώσεις τις αισθήσεις μου. Τα χείλη σου να ακουμπήσουν τα δικά μου και  η γλώσσα σου να εισβάλλει στο στόμα μου διεκδικώντας τη δική μου. Ήθελα τα φιλιά σου να αφήσουν τα σημάδια…

Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που ψάχνω,αυτό το κομμάτι μου που είναι εντελώς χαμένο,που μου λείπει και δε μπορώ να το βρω.Αυτό που θα κάνει τη ψυχή μου να ηρεμήσει,την καταιγίδα μέσα μου να καταλαγιάσει,την καρδιά μου να ξαναγαπήσει. Νιώθω ότι η πυξίδα μου δεν έχει βρεί ακόμα το βορρά της,ότι το καράβι μου έχει χαθεί…

Ψεύτικες λέξεις, δανεικές φιλοσοφίες, κλεμμένες ζωές. Πόσους ανθρώπους νομίζεις ότι εξαπατάς με τα κούφια λόγια σου; Σε πόσες καρδιές νομίζεις ότι μπαίνεις προβάλλοντας τα δήθεν αληθινά αισθήματα σου; Πόσα ψέμματα μπορείς να ταΐσεις την μαύρη ψυχή σου χωρίς να νιώσεις την αλήθεια να συστρέφεται και να αντιδρά στα σωθικά σου;Όλοι οι ιστοί απάτης που μπλέκεις…

 Αγωνίζομαι να βρω τη θέση μου σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να εγκαταλείψω τα όνειρα μου και χωρίς να ποδοπατήσω τα όνειρα των άλλων. Προχωράω μπροστά, να βρω έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που αφήνω πίσω μου, να βοηθήσω να φτιαχτεί ένας κόσμος αλλιώτικος, ήρεμος, γεμάτος αγάπη, συμπόνοια, κατανόηση, καλοσύνη… Χρειάζεται πρωτεργάτες το παρόν, ανθρώπους…