Σε κοιτάω και αναριγώ.Με πλησιάζεις και τρέμω.Θέλω να σ’ αγγίξω πάση θυσία,αλλά δεν έχω καμιά δικαιολογία.Χαμογελάς και ανταποδίδω άμεσα,με κοιτάς και χάνομαι, χαμογελώ και κοιτάω το πάτωμα.Και σε ξανακοιτώ να δω εάν πρόσεξες ότι το βλέμμα σου με κάνει να κοκκινίζω.Σε θέλω, δε ξέρω αν πρέπει, δε ξέρω αν είναι σωστό, δε ξέρω αν με…

Ήμουν εύθραυστο παιδί,ευαίσθητη έφηβος,ρομαντική φοιτήτρια.Και μετά έγινα δυνατή γυναίκα και ατρόμητη μάνα. Και όλοι οι επόμενοι μου εαυτοί ήρθαν να αγκαλιάσουν όλους τους προηγούμενους μου εαυτούς για να δημιουργήσουν το σημερινό προστατευτικό μου περίβλημα.Και μπροστά σε όλους είμαι ανυπέρβλητη και ανεξάρτητη και κουράστηκα…Θα ήθελα τουλάχιστον μπροστά σου να σου δείξω το εύθραυστο παιδί και την ευαίσθητη…

Κι αν πονάς κι εσύ,τότε ξέρεις πως νιώθω κι εγώ,κι αφού ξέρεις,γιατί με πονάς περισσότερο;Γιατί δε θέλεις να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον, να συγχωρέσουμε ο ένας τον άλλον, να σταματήσουμε τη μάχη και να δούμε αν σώζεται ο πόλεμος;

Τα μάτια μου σου λένε ότι δε μπορεί να σου πει το στόμα μου. Λάμπω όταν πέφτει το βλέμμα σου πάνω μου. Το χαμόγελό μου σου λέει ότι δε μπορεί να σου πει η φωνή μου. Τα χέρια μου σ’ ακουμπούν σπάνια αλλά είναι φορτισμένα  με όλα όσα θέλει να σου πει το κορμί μου.…

Θέλω να γράψεις με τη γλώσσα σου στο σώμα μου το δικό σου χειρόγραφο.Να εξερευνήσεις το κορμί μου με τα δάχτυλα σου μέχρι να φτιάξεις το δικό σου χάρτη.Να γεμίσεις κάθε χαράδρα μου με τα φιλιά σου και κάθε σου ανάσα να σβήσει τα ίχνη των άλλων μέχρι να μείνουμε μονο εμείς.

Οδηγώντας στην ομίχλη νωρίς το πρωί σκεφτόμουν εσένα….Σκεφτόμουν την κουβέντα μας για το πως και οι δυο μας αγαπάμε την ομίχλη,που τα κάνει όλα να φαίνονται παραμυθένια, μυστηριώδη και καλύπτει τα πάντα με ενα ημιδιάφανο πέπλο μαγείας…Πιστεύω ότι όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε εμείς οι δυο, είμαστε βαθιά ρομαντικοί. Θαυμάζοντας την ομίχλη…

I don’t want to think anymore,I don’t want to feel anything,I wish for my mind to go silentand my heart to go numb.I want a quiet lake to look at,a cloudy sky embroidered withthreads of sunlight and abreeze so that the tree leaves maywhisper poems to my torn soul.I want to lay on the grass,take…

I am constantly torn between two choices:locking my heart completely or sharing it more often. Sharing my heart usually ends up with me being either overjoyed or shattered.Can those brief moments of happiness counter part the  pain andconvince me to continue giving myself to others? Locking my heart makes me feel safe, secure but also…

Carnal desire overwhelms mewhen you come near me.My imagination runs wildwhen you look at me.There are but a few meters between us,but in my mind we are already naked, unable to contain ourselves.When I hear your voice,I shiver with lust,I see your lips moving all over my bodyand me clenching the sheetsshivering with pleasure.I want…

Η πεμπτουσία της ύπαρξης του ανθρώπου, θα τριβελίζεται πάντα από τα “αν” που δεν έκανε πράξεις. Ο φόβος και οι ενοχές που επιβάλλονται σε κάθε παιδί από τα “πρέπει” της κοινωνίας, είναι ηη δειλία που θα φέρει βαρέως κάθε άτολμος ενήλικας που δεν επαναστάτησε σαν έφηβος.Πολλοί πέφτουμε στη παγίδα αυτή,που έχει στηθεί με μεγάλη μαεστρία…