Αναπολώ την εποχή που μικροί,λευκοί φάκελοι έρχοντανμε το ταχυδρομείο και περιέκλειαν πολύτιμα λόγια από αγαπημέναάτομα που έμεναν μακριά.Είτε μόνιμα, είτε προσωρινάήταν μακριά και αυτή η απόστασηέκανε κάθε γράμμα να μοιάζειμε ένα μικρό θαύμα.Το καθένα έκρυβε μια γλυκιάανυπομονησία στα χαρτιά τουκαι ήταν μοναδικό στον κόσμο.Δεν υπήρχε τίποτα πιο ακριβό και πιο ειλικρινέςαπό εκείνες τις απλές, λιτές…
All posts in Posts in Greek
Θέλω μια νύχτα μαζί σου στην άμμο,με την πανσέληνο για μόνο φως και τίποτα άλλο…Θέλω να με πάρεις αγκαλιά και να γευτείςτην αλμύρα της θάλασσας στο λαιμό μου.Θέλω να φιλήσω τις αχτίνες του φεγγαριούπου πλαισιώνουν το πρόσωπό σου καιφωτίζουν αχνά το σώμα σου.Θέλω να νιώσω τη θαλασσινή αύρα νααφήνει την πνοή της στο δέρμα μου,καθώς…
Το μεγαλύτερο ψέμα που θα ακούσειςσ’ αυτή τη ζωή,είναι ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει.Όλα αλλάζουν, τίποτα δεν είναι σταθερό, μόνιμο ή ακλόνητο,γιατί λοιπόν να διαφέρει ο άνθρωπος;Όλοι αλλάζουν, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα, αλλάζουν…Μπορεί κάποια σημεία του χαρακτήρατου ατόμου να παραμένουν τα ίδιααλλά οι προτιμήσεις του αλλάζουν,τα συναισθήματα του αλλάζουν,τα όνειρα και οι στόχοι του συνεχώς…
Θέλω να σου πω όλα αυτά που έχω μέσα μου. Θέλω να μου εξομομογηθείς όλα όσα κρύβεις στα βάθη της ψυχής σου.Θέλω να μιλήσουμε σαν φίλοι, σαν εραστές. Να μη μπορούμε να ξεφύγουμε ο ένας απ’ τον άλλον. Να ζήσουμε σαν θυελλώδεις έρωτες με ένταση, πάθος και ασυγκράτητη έλξη. Να μην μπορούν τα χείλη μου…
Σε κοιτάω και αναριγώ.Με πλησιάζεις και τρέμω.Θέλω να σ’ αγγίξω πάση θυσία,αλλά δεν έχω καμιά δικαιολογία.Χαμογελάς και ανταποδίδω άμεσα,με κοιτάς και χάνομαι, χαμογελώ και κοιτάω το πάτωμα.Και σε ξανακοιτώ να δω εάν πρόσεξες ότι το βλέμμα σου με κάνει να κοκκινίζω.Σε θέλω, δε ξέρω αν πρέπει, δε ξέρω αν είναι σωστό, δε ξέρω αν με…
Ήμουν εύθραυστο παιδί,ευαίσθητη έφηβος,ρομαντική φοιτήτρια.Και μετά έγινα δυνατή γυναίκα και ατρόμητη μάνα. Και όλοι οι επόμενοι μου εαυτοί ήρθαν να αγκαλιάσουν όλους τους προηγούμενους μου εαυτούς για να δημιουργήσουν το σημερινό προστατευτικό μου περίβλημα.Και μπροστά σε όλους είμαι ανυπέρβλητη και ανεξάρτητη και κουράστηκα…Θα ήθελα τουλάχιστον μπροστά σου να σου δείξω το εύθραυστο παιδί και την ευαίσθητη…
Κι αν πονάς κι εσύ,τότε ξέρεις πως νιώθω κι εγώ,κι αφού ξέρεις,γιατί με πονάς περισσότερο;Γιατί δε θέλεις να πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον, να συγχωρέσουμε ο ένας τον άλλον, να σταματήσουμε τη μάχη και να δούμε αν σώζεται ο πόλεμος;
Τα μάτια μου σου λένε ότι δε μπορεί να σου πει το στόμα μου. Λάμπω όταν πέφτει το βλέμμα σου πάνω μου. Το χαμόγελό μου σου λέει ότι δε μπορεί να σου πει η φωνή μου. Τα χέρια μου σ’ ακουμπούν σπάνια αλλά είναι φορτισμένα με όλα όσα θέλει να σου πει το κορμί μου.…
Θέλω να γράψεις με τη γλώσσα σου στο σώμα μου το δικό σου χειρόγραφο.Να εξερευνήσεις το κορμί μου με τα δάχτυλα σου μέχρι να φτιάξεις το δικό σου χάρτη.Να γεμίσεις κάθε χαράδρα μου με τα φιλιά σου και κάθε σου ανάσα να σβήσει τα ίχνη των άλλων μέχρι να μείνουμε μονο εμείς.
Οδηγώντας στην ομίχλη νωρίς το πρωί σκεφτόμουν εσένα….Σκεφτόμουν την κουβέντα μας για το πως και οι δυο μας αγαπάμε την ομίχλη,που τα κάνει όλα να φαίνονται παραμυθένια, μυστηριώδη και καλύπτει τα πάντα με ενα ημιδιάφανο πέπλο μαγείας…Πιστεύω ότι όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε εμείς οι δυο, είμαστε βαθιά ρομαντικοί. Θαυμάζοντας την ομίχλη…