Να ‘ξερες μόνο πόσες φορές τη μέρα λέω το όνομά σου, σιγά, ψιθυριστά, αχνά.Να μην μ’ ακούσει κανείς, παρά μόνο η καρδιά μου και να ησυχάσει.Μόνο που σχηματίζουν τα χείλια μου τα γράμματα που σε αποτελούν, που συμβολίζουν όλα αυτά που βρίσκονται σε μια λέξη που σημαίνει εσύ, καταλαγιάζει η τρικυμία που μαίνεται μέσα μου.Έλα…

Τα άηχα βράδια, το φως της σελήνης συντροφεύει τις ερωτικές περιπλανήσεις του μυαλού μου.Αφού δεν είσαι δίπλα μου, η σκέψη μου έρχεται σε σένα με μυρωδιές από γιασεμί και με μουσική συνοδεία ανέμων από την ανατολή.Σ’ αγγίζω νοερά, σαν δροσοσταλίδα της αυγής στα χείλια σου, σαν χάδι από μεταξωτά υφάσματα, σαν πνοή ερωμένης στ’ αυτί…

Μια φορά μόνο,μια φορά θα ήθελα να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο, ειλικρινά,χωρίς υπεκφυγές και δικαιολογίες.Να πούμε λόγια ξερά με πύρινες γλώσσες, να γίνει η αλήθεια παρανάλωμα του πυρός.Να μας κάψουν λέξεις ατόφιες, να εισχωρήσει η θέρμη τους στο πετσί μας,να νιώσουμε την ωμή δύναμή τους να μας εξαγνίζει το κορμί.Μια φορά, θα ήθελα να μιλήσουν…

Πειραματίζομαι, παίζω με τις σκιές και το φως που παλεύουν μέσα μου.Πότε φτιάχνω πουλιά που ελεύθερα πετούν προς ανοικτούς ουρανούς,πότε φτιάχνω λυσσασμένα σκυλιά που προσπαθούν να σπάσουντα δεσμά τους και να κατασπαράξουν ότι βρουν στο διάβα τους.Κι άλλοτε η ψυχή μου είναι φωτεινή και ήρεμη, σαν αγριολούλουδοπου μοσχοβολά την άνοιξη, κι άλλοτε είναι σκοτεινή και…

Μάθε μου όλα τα μικρά πράγματα τα δικά σου, τις λεπτομέρειες που συνθέτουν τη ψυχή σου.Πως πίνεις τον καφέ σου,τι σε ξεκουράζει, τι θέλεις πιο πολύ, μάθε μου τα εξομολογημένα ελαττώματά σου.Μάθε μου με το χαμόγελο σου τα πάθη σου, τους στόχους σου, τις φοβίες σου, τα μυστικά σου, τις πιο κρυφές σου επιθυμίες με…

Τι γλυκιά καταδίκη ο κρυφός έρωτας.Να λιώνεις για τον άλλον, κι όμως τα λόγια σου και οι πράξεις σου να μην μπορούν να του το δείξουν.Να μη μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο εκτός από εκείνον και να δειλιάζεις να τον πάρεις αγκαλιά και να του πεις αυτά που νιώθεις.Η ψυχή σου και το μυαλό σου…

Έχω συνηθίσει να σε βλέπω, να σε ακούω, να σε αισθάνομαι δίπλα μου έστω και για λίγο, αραιά και που, και είναι τώρα η απουσία σου πια τόσο αισθητή, που δε ξέρω τι να κάνω…Σε σκέφτομαι και αυτομάτως χαμογελάω, μιλάω για σένα και λάμπει το πρόσωπό μου, λέω το όνομά σου και αμέσως με πιάνει…

Η μοναξιά βαθαίνει,η καρδιά νοσεί..Τα αστέρια έχουν σιγήσει,η σιωπή του ουρανού εκκωφαντική…Η πίστη μου έχει κλονιστεί,η ψυχή μου λειψή…Όλα τα μελαγχολικά “γιατί” υπερχειλίζουν και πνίγονται σε μια άηχη κραυγή.Έχει κολλήσει το παράπονο στο λαιμό μου και δεν μπορεί πια λέξη να βγει…Στεγνός λυγμός,  δάκρυ χωρίς πληγή,πόσοι αναστεναγμοί χωράνεάραγε σε μια μικρή ρωγμή…

Δε λείπεις στιγμή από το μυαλό μουαλλά δε μπορώ να σου το πω…Σε σκέφτομαι και περπατάω με το κεφάλι μου στα σύννεφα αλλά δε μπορωνα σου το δείξω…Θέλω να σε πάρω να σου μιλήσω,να ακούσω τη φωνή σου, το γέλιο σου,αλλά δε μπορώ…Δεν έχω το δικαίωμα και δε θέλω να σε πιέσω… αν θέλεις κι…

Πρώτη φορά στη ζωή μου νομίζω πως έχουν στερέψει οι λέξεις από μέσα μου.Ίσως πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια να είναι τα συναισθήματα μου πιο δυνατά από τα λόγια μου.Δυσκολεύομαι να εκφράσω αυτό που νιώθω και μάλλον φοβάμαι να πιστέψω ότι αυτό που θέλω τόσο πολύ μπορεί να μην πραγματοποιηθεί…Τρέμω στην ιδέα ενός…