Η μοναξιά βαθαίνει,
η καρδιά νοσεί..
Τα αστέρια έχουν σιγήσει,
η σιωπή του ουρανού εκκωφαντική…
Η πίστη μου έχει κλονιστεί,
η ψυχή μου λειψή…
Όλα τα μελαγχολικά “γιατί” υπερχειλίζουν και πνίγονται σε μια άηχη κραυγή.
Έχει κολλήσει το παράπονο στο λαιμό μου και δεν μπορεί πια λέξη να βγει…
Στεγνός λυγμός,  δάκρυ χωρίς πληγή,
πόσοι αναστεναγμοί χωράνε
άραγε σε μια μικρή ρωγμή…

Please follow and like us: