Να ‘ξερες μόνο πόσες φορές τη μέρα λέω το όνομά σου, σιγά, ψιθυριστά, αχνά.
Να μην μ’ ακούσει κανείς, παρά μόνο η καρδιά μου και να ησυχάσει.
Μόνο που σχηματίζουν τα χείλια μου τα γράμματα που σε αποτελούν, που συμβολίζουν όλα αυτά που βρίσκονται σε μια λέξη που σημαίνει εσύ, καταλαγιάζει η τρικυμία που μαίνεται μέσα μου.
Έλα κοντά μου, έλα μη μένεις άλλο μακριά.
Έλα να δούμε, να πούμε τί είμαστε ο ένας για το αλλόν, τι θα θέλαμε να γίνουμε ίσως.
Έλα να αποκαλύψουμε τις προθέσεις μας,
έλα να ακουστούν αλήθειες και να ξεπηδήσουν οι φλόγες που καίνε μέσα μας ανενόχλητες, ανεμπόδιστες πλέον.
Έλα να παίξουμε με τη φωτιά κι ας είναι να καούμε.

Please follow and like us: