Μου μιλάς κι εγώ κοιτάω τα μάτια σου,
και με μαγνητίζει το βαθυπράσινο της ίριδας σου.
Αναρριγώ, νιώθω διάφανη μπροστά σου,
πέφτουν όλες οι άμυνες μου,
ευάλωτη και κυριευμένη από πόθο για ‘σένα,
ανεβαίνουν οι παλμοί της καρδιάς μου.
Αποσβολωμένη, σαν υπνωτισμένη από την παρουσία σου,
σ’ ακούω να μιλάς…
Μου μιλάς κι εγώ κοιτάω τα χείλη σου,
κι αναρωτιέμαι πως να είναι το φιλί σου…
Φαντάζομαι πως θα είναι έντονο, όπως το βλέμμα σου.
Βαθύ, όπως η φωνή σου και διαπεραστικό όπως το άγγιγμά σου.
Ερωτικό και άγριο, απαιτητικό κι ανατριχιαστικό.
Φιλί με νόημα και πάθος, αργό και αισθησιακό,
επίμονο και διεισδυτικό, απόλυτα κυριαρχικό.
Μου μιλάς κι εγώ ταξιδεύω σε παράλληλες πραγματικότητες,
όπου τα λόγια δεν έχουν καμμία θέση
όταν μιλάνε τα μάτια και συναντιούνται τα κορμιά.
