Με συγχωρείς, αλλά δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου πλέον.
Σ’ αγαπώ σαν άνθρωπο,
σαν ένα ξεχασμένο κομμάτι της ζωής μου,
σαν ανάμνηση από τα παλιά, αλλά ως εκεί.
Δεν έχω χώρο για σένα στο παρόν μου,
δεν έχω άλλο χρόνο να σου δώσω.
Στα έδωσα όλα όταν εσύ δε μετρούσες,
όταν εσύ δε μιλούσες,
όταν με την αδιαφορία  σου ξόδευες το χρόνο σου αλλού,
όταν ήμασταν μαζί αλλά εσύ ήσουν μακριά.
Σε φώναζα, δεν άκουγες.
Σ’ αγκάλιαζα, δεν ήθελες.
Σε χάϊδευα και εσύ θύμωνες.
Σ’ αγαπώ στο παρελθόν μας,
αλλά στο παρόν δεν υπάρχουμε πια “εμείς”…

Please follow and like us: