Τα μάτια μου σου λένε ότι δε μπορεί να σου πει το στόμα μου. Λάμπω όταν πέφτει το βλέμμα σου πάνω μου. Το χαμόγελό μου σου λέει ότι δε μπορεί να σου πει η φωνή μου. Τα χέρια μου σ’ ακουμπούν σπάνια αλλά είναι φορτισμένα  με όλα όσα θέλει να σου πει το κορμί μου. Νιώθω τόσο άγχος γύρω σου που δυσκολεύομαι μερικές φορές να σε κοιτάξω στα μάτια, παρόλο που το μόνο που θέλω να κάνω είναι να χαθώ στο πράσινο της ίριδας σου. Το μπάσο της φωνής σου ζεσταίνει την καρδιά μου και γλυκαίνει την ψυχή μου. Μου λείπεις ακόμα κι όταν είσαι κοντά μου, αφού δε μπορώ να σε πάρω αγκαλιά, να ακούσω τους χτύπους της καρδιάς σου και να σε κρατήσω μέχρι να γαληνέψει η καταιγίδα που βράζει μέσα μου.

Please follow and like us: